Historia pewnej jabłoni

Właściciele domu powiedzieli, że zetną jabłoń. A potem przyszedł sen, że drzewo mówi i prosi o ratunek:

Czyżby to wiatr pośród liści przyszedł z ptakami pogadać

Czy mi się jabłoni kres przyśnił i z życia mi się spowiada

Twarde wątłe ramiona ku ziemi plecy przygięte

A przecież wiosny szalone tak dobrze jeszcze pamięta

I nasze miłe rozmowy o zmroku w majowym ogrodzie

I letnie na trawie śniadania sielankę i troski na co dzień

Już jesień kochani, już jesień – zapach owoców się ściele

Czy wiosna znów jej przyniesie radość upiętą w zieleń?

Przekażmy razem jej siłę, odrzućmy myśl o jej męce

Dopóki słońce i ptaki – dopóki splecione ręce

Jesienią w ogrodzie odbyło się wielkie święto jabłka. Smakowaliśmy jabłek na wszelkie możliwe sposoby i topiliśmy się w ich nieskończonej symbolice. Wokół drzewa upletliśmy magiczny krąg ochronny, na pniu namalowaliśmy ochronne znaki.

Decyzja o ścięciu jabłoni została odwleczona – miejmy nadzieję, że dożyła wiosny.

by cwietlina